Het lijkt een verloren zaak als je het uitgangspunt bekijkt: oude bluesrat neemt een reeks bluesklassiekers op met zijn Europese begeleidingsband. Je kan nauwelijks een geeuw onderdrukken. Toch zit er vuurwerk in één van de zeven tracks. Hoeveel keer kan je “Little Red Rooster” nog interpreteren en het interessant houden? Het nummer moet zowat het ingangsexamen zijn om jezelf een bluesband te mogen noemen. Maar als een 76-jarige ex-katoenplukker het nog eens overdoet, willen we wel een oogje dichtknijpen. Het begeleidende duo maakt er nog iets moois van. Ook met deze versies van “Evil” en “Tell Me” scoren ze geen homerun. Betere keuzes zijn dan “Dust My Broom”, “Smokestack Lightnin” en “How Many More Years”. In aanpak en uitvoering heel klassiek, maar degelijk en met veel overtuiging gebracht. En dan nog die ene waar vuurwerk in zit? Op “Back Door Man”, ook al zo’n classic die je al een paar keer teveel hebt gehoord, experimenteren de Nederlanders een eind weg met een soort van analoog-klinkende swampy loops die het nummer een vibe geven alsof er een geest meespeelt in de band. Er zijn nog tracks waarop ElectroBluesSociety speelt met loops, maar dan blijft het beperkt tot at je productionele ingrepen kan noemen. Op “Back Door Man” is het net heel uitgesproken, en het werkt absoluut heel goed. Deze aanpak had voor het volledige album mogen gebruikt worden.